37. Genç Günler’in Söyleşi Konuğu Zafer Algöz

HomeMagazin

37. Genç Günler’in Söyleşi Konuğu Zafer Algöz

37. Genç Günler kapsamında Harbiye Muhsin Ertuğrul Sahnesi’nde 10 Mayıs akşamı gençlerle buluşan sinema ve tiyatromuzun usta ismi Zafer Algöz, gençlere “Oyuncu adayı arkadaşlarıma şunu sormak isterim.

Batur: Sonsuza kadar Cumhuriyet, Sonsuza kadar Mustafa Kemal Atatürk!
Başkan Altay: “Görevimiz Vatandaşlarımızın Memnuniyetini Yükseltmek”
Başkan Büyükakın uluslararası öğrencilere seslendi: Ne zaman ihtiyacınız olursa bir Tahir amcanız var

37. Genç Günler kapsamında Harbiye Muhsin Ertuğrul Sahnesi’nde 10 Mayıs akşamı gençlerle buluşan sinema ve tiyatromuzun usta ismi Zafer Algöz, gençlere “Oyuncu adayı arkadaşlarıma şunu sormak isterim. Oyuncu mu olmak istiyorum, şöhret mi olmak istiyorum. Birisini televizyonda gördüğünde ben de yaparım, diyor haklı. Formayı giydiğin vakit bırakmaman lazım. Bir tane dizide oynayıp bırakmaman lazım.” dedi.

İstanbul Büyükşehir Belediyesi (İBB) Kent Tiyatroları’nın düzenlediği 37. Genç Günler’in söyleşi konuğu olan sinema ve tiyatromuzun usta ismi Zafer Algöz, sanatkarımız Nihat Alpteki’nin moderatörlüğünde düzenlenen söyleşide gençlerle buluştu. Algöz, anılarından, meddah geleneğine, genç oyunculara tavsiyelere birçok hususta gençlerin sorularını cevapladı.

İstanbul’un aralıksız düzenlenen tek gençlik şenliği olan Genç Günler’in 37.’si, üniversite kümelerinin oyunları, söyleşi ve atölyelerle devam ediyor. Türk Sineması ve Tiyatrosu’nun usta ismi Zafer Algöz, 10 Mayıs Çarşamba günü 18.00’de Harbiye Muhsin Ertuğrul Sahnesi’nde  moderatörlüğünü Nihat Alpteki’nin yaptığı söyleşide Kent Tiyatroları’nın konuğu oldu. Söyleşi moderatör ve gençlerin sorularıyla yaklaşık iki saat sürdü.

 

“On beş buçuk yaşından itibaren Devlet Tiyatrosu Ailesindeyim”

“Ben 15 buçuk yaşından beri Devlet Tiyatroları ailesindeyim. Çocuk ve gençlik tiyatrosu kurslarıyla başladım. Sonra Devlet Konservatuvar’ı Tiyatro Bölümü’ne girdim. 1981-85 yılları ortasında parasız yatılı okudum. 1986-88 yılları ortasında Bursa Devlet Tiyatroları’nda zarurî staj yaptıktan sonra İstanbul Devlet Tiyatroları’na geldim. İstanbul Devlet Tiyatroları’nda oyuncu ve direktör olarak çalışmaya devam ediyorum. Devlet Tiyatroları’nın kuruluşunu düşününce iki büyük insanı buradan rahmetle anıyorum. Birincisi Mustafa Kemal Atatürk. Mustafa Kemal Paşa 57 yaşında vefat etmiş biliyorsunuz fakat yaptıklarına baktığınızda güya çok genç yaşta öleceğini hissetmiş üzere yapılabilecek her şeyi 15 yıllık Cumhurbaşkanlığı periyoduna 100 yıllık işleri sığdırmış bir devlet adamı.

1935-36’lı yıllarda İsmet Paşa’yla Batı standartlarında konservatuvarlar oluşturmaya karar vermişler. O zamanki ismi Musiki Muallim Mektebi’ymiş Ankara’daki binanın. O periyot Alman faşizminden kaçmak isteyen Carl Ebert, Türk büyükelçiliği ile temasa geçmiş. Mustafa Kemal de haberdar olduğunda Carl Ebert ve tüm sanat takımını Türkiye’ye davet etmiş. “Bizde Batı standartlarında bir konservatuvar kurun. Tiyatrocular, operacılar, bale, orkestralar, korolar bütün o yapıyı kurun” demiş. Carl Ebert tüm Batı sanatlarının yerleşmesinde ve eleman yetişmesinde çok tesirli olan bir insan. Zira konservatuvar demek fabrika demek. Burada Türk Tiyatrosu’nun kurulmasında da emeği geçen çok değerli beşerler var. Daha sonra Muhsin Ertuğrul, Cüneyt Gökçer, Müşfik Kenter ve Yıldız Kenter.

Ondan sonraki evrede Haldun Taner’in çok büyük katkıları olmuş. Klasikten esinlenerek bizim kendi güldürümüzü yaratmış, Türk Tiyatrosu’na yeni eserler yazmış. Haldun ağabeyden de bayrağı Ferhan Şensoy devralmış”

“Kafa TV’de meddahlığı deniyorum”

“Candaş Tolga Işık, yıllar evvel Baş diye bir mecmua çıkardı. Bize de yaşadıklarını muharrir mısın? dedi. Öteki kimler var dedim. Ataol Behramoğlu var, İlber Hoca var, bayağı bir A grubu var. Ben orda 3-4 sene yazdım ve oradaki misyonumu tamamladım. Baş Radyo’da birkaç program yaptım. Baş TV yapıyoruz gel bu öyküleri anlat dediler. 16 tane yaptım. Baş TV’de yaptığım şeyler bir meddahlık denemesi sayılır. Birçoklarını kendi yazmış olduğum kitaplarda anlattım. İstedim ki gençler o beşerler hakkında da bilgi sahibi olsun. Öztürk Serengil’le 3 aylık bir müddet birlikte olduk. Benim için 3 yıllık bir eğitim üzereydi. Çok renkli bir karakterdi.

Benim tiyatro mesleğini seçmemdeki sebeplerden biri taklit yeteneğimdi. Evvel akrabalarımın taklitlerini yaparak başladım. Konutta dadaşların bayramlaşmasını canlandırırdım. Bu ortaokulda devam etti. Sonra öğretmenlerimin taklitlerini yaptım. İki öğretmenim bendeki yeteneği fark ettikleri için ailem çok baskı yaptılar. Tiyatro oyuncusu olsun diye. Gençlik tiyatrosu kurslarında buldum kendimi. Erkan Can da vardı arkadaşım. Kenan Işık sağ olsun o da kuruldaydı. Onun sayesinde bizi kurslara aldılar”

“Bence Türkiye’de tek meddah Cem Yılmaz”

“Meddahlık yalnızca bizim ortaoyununda bildiğimiz meddahlık değil. Meddahlık Orta Asya’daki Hun Türkleri’nden gelir. Onların ömrü seferle geçtiği için içlerinde anlatım gücü en yüksek kişi kimse, yaşadıkları serüveni, bu seferde neler gördük neler yaşadık nelere güldük, nerde üzüldük anlatırlarmış. Sonra bizim ortaoyununda Kel Hasanlar, İsmail Dümbüllüler, oradan buraya gele gele birinci stand up gösteriyi bizde Orhan Boran yaptı. Sonra Ferhan Şensoy, Uğur Yücel, Cem Yılmaz. Bence Türkiye’de tek meddah Cem Yılmaz”

Günümüzde Türkçeyi hoş konuşan iki kurum var:

Devlet ve İstanbul Kent Tiyatrosu

 

“Darülbedayi kurumu ve Devlet Tiyatroları’nın kardeş kurumlar. Bu iki kurumun çok değerli hizmetleri var. Ülkenin dışında da Türkiye’yi temsil eden çok değerli rejisörler yetiştirmiş. Standart olarak baktığımız Türkçe’yi konuşan iki kurum var. Birisi Devlet Tiyatroları, birisi Kent Tiyatroları. Zira bir lisanı hoş anlatmak bizim görevimiz”

“Tiyatro herkesin yapabileceği bir meslek değil”

“Bizim ülkemizde oyuncuları sinema oyuncusu ve tiyatro oyuncusu olarak ayırırlar. Dünya’nın hiçbir yerinde bu türlü bir şey yok. Oyunculuk mesleği o kadar kolay bir meslek değil. Buradan rastgele 8-10 kişiyi seçip bir sinema sineması çekebilirsiniz ancak tiyatro o denli değil. Tiyatro sahnesi sahiden er meydanı. Buraya çıktığınız vakit kimse sizin gözünüzün yaşınıza bakmaz. Tiyatro oyunculuğu her akşam tekrar imtihana girmek demek. Herkesin yapabileceği bir meslek değil tiyatro.

“Oyuncu mu şöhret mi olmak istiyorsunuz?”

“Oyunculukla ilgilenen gençlere vereceğim birinci tavsiye bu işi meslek olarak seçmemeniz. Hobi olarak seçmeniz lazım. Öteki bir işiniz olsun hayatınızda. Oyunculukta yeteneğiniz varsa ikinci bir iş olarak yapmanızı tavsiye ederim.

Oyuncu adayı arkadaşlarıma şunu sormak isterim. Oyuncu mu olmak istiyorum, şöhret mi olmak istiyorum. Birisini televizyonda gördüğünde ben de yaparım, diyor haklı. Formayı giydiğin vakit bırakmaman lazım. Bir tane dizide oynayıp bırakmaman lazım.

Eski ustalarımız bizim dublaj yapmamızı istemezlerdi. Sizin işiniz tiyatro yapmak derlerdi. Bizim figüranlık yapmamızı istemezlerdi.

Kendini eğitmek çok kıymetli. Kendini gösterebilmen için kendini eğitmen lazım. 10 Üniversite İstanbul’da oyunculuk eğitimi veriyor. 500 tane casting var. Bunun her birinde 100’er kişi olduğunu düşünün. 50000 kişi ekmek bekliyor”

 

Kaynak: (BYZHA) Beyaz Haber Ajansı

COMMENTS

WORDPRESS: 0
DISQUS: